روزی، یک مرد ایرانی در زندگی خویش به پوچی رسید، لذا تصمیم به خودکشی گرفت.
بالای صخره ای نوک تیز ایستاد و دور گردن خود طناب بزرگی بست.
سمت دیگر طناب را به تخته سنگی بزرگ گره زد.
مقداری سم نوشید و لباس خود را به آتش کشید.
بلافاصله به سمت پایین پرید و در همان لحظه با هفت تیر به سوی خود شلیک کرد.
گلوله به خطا رفت و طناب بالای سرش را برید.
او که از خطر حلق آویز شدن جان سالم به در برده بود، به داخل آب سقوط کرد.
آب شعله های آتش را خاموش کرد و استفراغ سم را از بدنش خارج ساخت.
توسط یک ماهیگیر از آب خارج و به یک بیمارستان دولتی منتقل شد.
در بیمارستان بود که به خاطر نبود امکانات و دارو، جان به جان آفرین تسلیم کرد!